Dlaczego Tosia szczepiliśmy, a Zosię nie…

Podziel się wpisem!

..przynajmniej nie od razu.

Rozczaruję wszystkich wojujących przeciwko obowiązkowym szczepieniom ochronnym – my chcemy szczepić nasze dzieci. Oczywiście, że tylko niektórymi szczepionkami i tymi nowszej generacji, a nie sanepidowskimi, ale szczepić chcemy!

Tylko się nie udało.

Kiedy pojechałam rodzić Zosię do szpitala, Antoś przechodził właśnie swoją pierwszą poważniejszą infekcję, która skończyła się na obustronnym zapaleniu płuc. Chorował też Mąż. Ja sama kaszlałam jak szalona, wszystkie KTG pokazywały taaaaaakie ładne skurcze, a to tylko kaszel był. Dodam, że ku ogromnemu rozczarowaniu personelu szpitala, bo każdy kibicował mi i moim skurczom. Było już długo po terminie, a poród nie chciał się zacząć nic a nic.

Zosia zaraziła się od nas w końcu i w drugim tygodniu życia zobaczyłam u niej katarek. Jeden dzień. Maści majerankowe, inhalacje i co tylko się dało, katarek złagodniał, ale nie ustąpił. Noc była ciężka, rano trochę opanowaliśmy i udało się nosek oczyścić, pobiegłam do lekarza! Dzwonię do naszej ukochanej Przychodni „Judym” przy ul. Heleny w Krakowie. Lekarz tam przyjmujący wyleczył naszego Tosia z zapalenia płuc, więc niech wyleczy Zosię, zanim u niej coś takiego się pojawi. U dzieci to tak szybko galopuje! Wiszę na telefonie od 7 rano, bo taki tu zwyczaj, że rejestracja tylko tego samego dnia. W końcu po 30 minutach dodzwaniam się, mówię, że mam chore dziecko dwutygodniowe, pani w rejestracji wypytuje na co chore, co się dzieje itd., po czym mówi, że na chore dzieci szkoda takiego maluszka i żeby przyjść z nią na zdrowie dzieci 15 minut przed przyjęciami, to lekarz pewnie przyjmie. OK. Fantastycznie.

Przyszłam przed 14, tak jak miałam, rejestratorka zmieniła się, nie znała sprawy, nie chciała mnie wpuścić. W końcu woła lekarza, mówię jak jest, że wszyscy poważnie chorzy, że tutaj katarek, że troszkę pokaszlała, że dałam maści majerankowej, odciągałam z noska i jest trochę lepiej, ale to świeżo po zabiegach polepszających to lepiej, i że chciałabym, żeby zobaczył i coś pomógł.

– A jak pani karmi?
– Piersią.
– Jak piersią, to takie dzieci nie chorują przez pół roku, to na pewno nie jest przeziębienie.
– Ale panie doktorze, w domu wszyscy chorzy, ona ma brata dokładnie rok starszego, on miał zapalenie płuc obustronne, pan chciał go do szpitala wysyłać, mąż chorował, ja rodziłam chora…

Nic nie pomogło. Doktor Piotrowski wiedział lepiej, że to nic takiego. jeszcze z 4 razy spytałam go, czy jest pewien, bo jeśli tak, to nie będę się z nim wykłócać i zaufam jego opinii, on że tak i poszłam do domu. Oczywiście nie było lepiej, prywatnie wezwany do domu lekarz (następnego dnia dopiero, 180 zł) osłuchał i powiedział, że jest początek zapalenia oskrzeli, Zosia dostała antybiotyk. Potem było tak, jak zapowiadał: katarek gęstniał, był problem z drożnością nosa. Bałam się, że się dziecko odwodni, bo nie mogła jeść. Z głodu nie umrze, ale woda! Ssać piersi z zatkanym nosem nie dała rady. Z butelki odciągniętego mleka też nie poradziła, taki stan trwał ponad dobę. Wpadliśmy na pomysł podawania jej strzykawką mleka w kącik ust podczas przystawiania do piersi. Jadła po 5-8-10 ml na raz, z wielkim wysiłkiem, ale się nie odwodniła i wyszliśmy z tego.

Uff, się wygadałam! W każdym razie te wszystkie choroby opóźniły nam trochę cykl szczepień, ale jak już dziecię wyzdrowiało na dobre, poszłam na wizytę do doktora Piotrowskiego z dziećmi. Z dwójką. Było tragicznie. Zosię chciał szczepić trzema szczepionkami na raz: 5w1, pneumokoki i rotawirusy. Mówił, że tak „na zachodzie” szczepią.

– No dobrze, ale ona jest po antybiotyku, czy na pewno?
– Noooooo, hmmmmm, nie, no tak, ale jak pani chce, robimy jak matka chce.
– Ale to pan jest lekarzem.
– To jak pani chce? Na raz, czy co tydzień szczepienia czy jak?
– Dzisiaj żółtaczka, bo to już chyba trzeba powtórzyć dawkę ze szpitala, a potem wyjeżdżamy na dwa tygodnie, więc nie wiem co dalej.

Policzył, policzył, posprawdzał i okazało się, że do terminu szczepienia został jeszcze jeden dzień, to on dzień wcześniej szczepić nie poleca, bo „raczej nie przyśpieszamy”, to zaszczepimy, jak państwo wrócicie, lepiej później niż za wcześnie.

Antosia nie chciał w ogóle obejrzeć, bo nie. Prosiłam 3 razy. Dosłownie.

– A coś się dzieje, coś panią niepokoi?
– Nie, wydaje mi się, że wszystko w porządku, ale to małe dziecko, wizyta kontrolna powinna być już dawno, zresztą jest po zapaleniu płuc. A oczy dobrze? Nie ucieka mu jedno oczko?

No i rzucił okiem na to oczko, nie wyjmując dziecka z wózka, sic! Dodam, że Antek był zarejestrowany i że nie było innych pacjentów. Później okazało się, że powinien być w tym czasie szczepiony dawką przypominającą czegoś tam.

Dalej to ja zawaliłam, bo mnie organicznie odrzucało od dr Piotrowskiego i przychodni „Judym”. Nie poszłam na kolejną wizytę po powrocie, usiłowałam znaleźć w Krakowie normalną przychodnię. Wiem, że są, bo jak Antoś był mały, to korzystaliśmy z usług przychodni na ul. Miłkowskiego i chodziliśmy do pani doktor Melanowskiej. Świetna kobieta! Naprawdę świetna. I przychodnia też. Terminy ustalane wcześniej, z koniecznym wyprzedzeniem, bardzo uprzejmie, na godzinę, bez poślizgów, a jak raz mieli opóźnienie kwadrans bodajże, to 3 razy pani doktor za to przepraszała. A przecież zdarzyć się może, doskonale to rozumiem.

Pomijam cały długi proces poszukiwania. Łącznie z tym, że w międzyczasie zapisałam dzieci do lekarza na 28 maja (właśnie, odwołać muszę, żeby ludziom terminu nie blokować 😛 ). Udało się w końcu trafić na przychodnię Diamed przy ul. Schweitzera 7. Jest blisko domu, jest z rejestracją normalnoludzką telefoniczną i można umówić wizytę z wyprzedzeniem, jest w ramach NFZ, jest bardzo miła i rzeczowa pani doktor, jest przemyślany budynek z parkingiem dla wózków wewnątrz budynku, dzięki czemu nie ma problemu z czworokółkiem i nie przeszkadza jak w innych miejscach zwykł czynić. A w gabinecie było też bardzo dużo zabawek dla Tosia, które go pochłonęły na czas badania i kłucia Zosi.

Puenta jest taka, że dzieci dostały po 2 ukłucia i całe popołudnie i wieczór miałam wyjąco-jęcząco-płaczące.

A Zosi na rotawirusa nie szczepiliśmy, bo JEST JUŻ ZA STARA.

Ospę wietrzą sobie raczej darujemy, jeśli chodzi o szczepienia dodatkowe obecne proponowane. Pani doktor mówiła, że można szczepić też dorosłego osobnika. Pewnie szczepimy Zosię jako pannę, jeśli nie przechoruje wcześniej w wieku dziecięcym, bo nie będziemy ryzykować życia i zdrowia wnucząt 🙂 🙂 🙂

To się rozgadałam…

Podziel się wpisem!