„Dziś stałam nad ciałem kobiety. Miałam ochotę chronić ją przed wzrokiem i komentarzami kolegów i krzyczeć, że to istota ludzka nawet, jeśli jest martwa, tymczasem musiałam zrobić jej sekcję (…) tylko po to, żeby udowodnić innym, że się nie boję. (…) czemu to zawsze kobiety muszą udowadniać, że nie są gorsze?”
Karmienie piersią – bliskość i czułość
Czy można publicznie? Jak długo karmić? A co, jeśli nie ma pokarmu? Co można jeść? Z czego robione jest mleko? Czy to higieniczne? Te i inne pytania…
Lato, lato, lato czeka
Wyszłam ostatnio z domu i nabrałam w płuca sierpniowego powietrza. Uświadomiłam sobie, że to moja ulubiona pora lata – gdy zieleń jest już dojrzała, ziemia nagrzana, ciążka od plonów. Świat kolejny raz zatoczył koło i z pełni będzie niebawem przechodził w jesienne słoty, kolory i zapachy. A potem już tylko zima, którą trzeba przetrwać, zachowując…
Liczenie
Gdy byłam dzieckiem biegałam po ogródkach działkowych i liczyłam do stu różne rzeczy, które się akerat nawinęły – liście jakiś badyli zielonych albo szprychy roweru, albo w ogóle liczyłam, bo liczyć trzeba było – do STU, żeby udowodnić, że jest się już dość dużą, by móc się bawić ze starszymi, którzy takie liczenie mieli w…
O ustępowaniu i wdzięczności, i dobrym Mężu
” Ucząc starsze dziecko, że ma odpuścić, bo jest starsze i “ma być mądrzejsze”, uczymy je tego, że jego potrzeby nie są ważne, że niekoniecznie musi dbać o siebie.”
Niech trwa!
Auschwitz to jedno z tych miejsc, w których jeszcze nie byłam i mam nadzieję nie być nigdy. Ono jest zbyt nasączone krwią, cierpieniem, sprawdzaniem ludzkich granic. Zbyt wiele przeczytałam na ten temat, zbyt wiele wspomnień Ocalałych i Okaleczonych wciąż przez tyle już lat, pulsuje mi w głowie.
Nie bądź Midasem!
Tyle rzeczy człowiek w życiu dotknął, poświęcił czas, pieniądze, zaangażowanie, serce włożył i kurna nie wyszło! Innym to wychodzi to i tamto: potrafią grać na instrumentach, łeb mają wielki, wszystko pamiętają, wszystkiego się nauczą, wszystko wiedzą, a ja to dupa wołowa jestem!
Gdzie dwóch się bije, tam trzeci korzysta
Dwoje dzieciaków okłada się klockami po głowie, żeby ustalić kto ma prawo z rzeczonych ułożyć piękny zamek, a trzeci bierze przedmiot pożądania i bawi się obok w najlepsze. Pierwszych dwoje posiniaczonych i zapłakanych idzie szukać arbitrażu u matki, trzecie dokłada trzy ostatnie, porzucone klocki i przenosi się z zabawą do kolejnego gadżetu. Znajome?
Wierzę w Miłość
Wierzę, że raz dana, wraca. Wierzę, że jest efektem pracy, uczenia się, otwierania, cierpliwego przyglądania się sobie i swoim słabościom, odsuwania ich, czucia i myślenia, że jest decyzją. Wierzę, że „kochać” to nie tylko namiętność,